Ghana #43

Woensdag 22 mei

Zoals iedere ochtend in de afgelopen weken stonden we om half 7 op om te wandelen. De kinderen die naar school zouden gaan hadden vandaag een vrije dag in verband met een 'holiday'. Ze konden me alleen biet vertellen wat de Holiday inhield maar ze hoefden in ieder geval niet naar school. Voor hun een feestje want ik heb Gabriel nog nooit zo opgewekt gezien in de ochtend. De tijd vloog maar niet voorbij, helaas. Op zich is een uurtje wandelen niet lang, maar als je een uur hetzelfde rondje moet lopen, dan is het wel lang. Voor het ontbijt besloten we maar wat noodles te eten. Eerlijk gezegd smaakte deze me echt niet, maar dat kwam omdat we de Indomie noodles hadden en niet meer de YumYum van Albert Heijn. Die Indomie noodles zijn echt enorm taai. Maargoed, we moesten wel iets ontbijten. Mijn special attention met Benjamin vloog voorbij. Ik had hem op schoot genomen en heb alleen maar geknuffeld. Dit is tenslotte een van de laatste dagen dat we hier zijn. Het leukste moment was toen ik naar Ben toe liep. Zodra hij me ziet, verschijnt er een lach op zijn gezicht. Mijn hart smelt iedere keer weer. Bovendien heeft hij ook een hele mooie lach, met name omdat ze ook allemaal zo'n witte tanden hebben. Esther wilde weer met de blokken spelen, maar deze keer moesten we een ander plekje opzoeken omdat er al iemand onder het afdakje zat. Gelukkig vond ze dat geen probleem en konden we 30 meter verderop ergens zitten. Esther spreekt best goed Engels, maar het enige wat ze altijd zegt is 'kitchen' en 'donkey car'. Dan wijst ze altijd in de richting van de keuken en de trekkar. Oja, ook misschien wel leuk om te vertellen is dat de kinderen van half 9 tot 9 altijd in een trekkar gaan zitten, die een ezel vooruit trekt. Dan zitten ze met ongeveer 10 kinderen in die kar en dan zie je ze echt genieten van die bewegingen. En als wij dan aan het ontbijten zijn en ze komen langs, zwaaien ze altijd nog even en roepen ze hallo. Kojo Patrick was weer hier gebleven en had geen school dus we hadden met special attention bellen geblazen. Hij vindt dat zo ongelooflijk leuk en ze hadden de potjes weer bijgevuld. Ik heb dus een half uur lang bellen richting hem geblazen en hij vond het geweldig. Het half uurtje pauze vloog voorbij, maar ik had een uurtje pauze omdat Tawiah naar school was. En verder was Theresa ook nog eens nergens te vinden. Dus ik hoefde alleen om 12 uur James te eten te geven en daarna kon ik weer terug. Tijd voor de siësta! En wat doe ik eigenlijk allemaal in die tijd? Niet veel. Een beetje op bed liggen, wachten tot de anderen terugkwamen met tante Annie, even wat eten en spelletjes op mijn telefoon. Af en toe even een slokje drinken, want we moeten wel gehydrateerd blijven maar verder doe ik helemaal niks, gewoonweg omdat het te warm is om wat te doen. En we kunnen altijd even een schietgebedje roepen wanneer de stroom de hele dag aanblijft want zonder ventilator is het niet te doen. Na de siësta heb ik weer een uurtje doorgebracht in de computerroom met Nana Adjei en Gabriel. Gabriel wilde een video op YouTube kijken, namelijk Tarzan. Op een gegeven moment ging ik eens naast hem zitten en zag ik dat hij al 20 video's verder had geklikt en hij nu iets van Pipi Langkous aan het kijken was. Pooltime ging niet door, want er zat geen water in het zwembad. We konden dus nog een uurtje in het huisje gaan zitten en daarna de kinderen te eten gaan geven. Na het eten zijn we zelf nog tante Annie gaan eten, wat nog over was van de lunch. Verder hebben we niet veel gedaan. Ik heb wat op de bank gezeten en mijn social media geupdate. Vlak daarna ben ik in bed gaan liggen, had ik mijn blog geschreven en ben ik daarna naar bed gegaan.