Ghana #42
Door: Senne Bours
Blijf op de hoogte en volg Senne
21 Mei 2019 | Ghana, Nkoranza
Dinsdag 21 mei
Och och och, de wekker ging weer vroeg... Balen! Maar toch zijn we met moeite opgestaan en waren we alweer vroeg aan het wandelen. Tijdens het wandelen ben ik even bij fysio naar binnen gelopen en het verbaasde me toch wel wat zij daar allemaal hebben qua materiaal. Naturlijk niet dat wat wij hebben, maar wel fatsoenlijke kwaliteit en ook best veel verschillende materialen. Veel van die spullen wat je ook in een gymzaal van een basisschool ziet staan. Zo'n kast waar je op kunt klimmen en allerlei ringen etc. Veel kinderen hebben 's ochtends al hun schooluniform aan. Maar toch gaan er veel naar verschillende scholen. In totaal 3 geloof ik. Één speciale school voor de mentaal gehandicapte kinderen, en twee normale scholen voor de kinderen zonder mentale handicap of alleen een lichamelijke beperking. Emanuella heeft bijvoorbeeld geen armen en benen. Er gaat 24/7 een caregiver met haar mee. Stephen kan niet fatsoenlijk lopen zonder zijn krukken. En Gabriel... daarvan dachten ze dat hij het syndroom van Down had, maar dat leek alleen maar zo. Best wel een blunder, maar Gabriel heeft het hier erg naar zijn zin. Na het wandelen had ik weer special attention met Benjamin en hier was ik al bang voor. Dat ik iedere dag hetzelfde moet schrijven in mijn blog. Ik kan namelijk niet veel doen met Benjamin omdat hij gewoonweg niks kan. Ik heb hem op een tafel gelegd en wat knuffeltjes voor zijn gezicht gehouden. Esther wilde weer met de blokken spelen. Ik ben ondertussen alleen maar aan het kijken hoe ze ermee speelt en ondertussen vertelt ze wat. Meer doe ik niet. Ik zet ondertussen wel altijd wat muziek op. Ghanese muziek, zodat Esther ook een leuke tijd heeft. Kojo was vandaag niet naar school, waarom weet ik niet want hij had wel gewoon zijn uniform aan. Maarja dat betekende voor mij nog een extra keer special attention. Britney had wat muziek op gezet dus we gingen lekker een half uurtje dansen. Langzamerhand kwamen er meer kinderen dus uiteindelijk hadden we een heel groepje aan het dansen gekregen. Echt heel leuk om te zien. Tawiah danste ook mee en Angel zei dus tegen mij dat dat ook gelde als special attention. Dus dat betekende dat ik van half 11 tot half 12 niks meer had. En ik vraag me altijd af wat ik doe in mijn vrije tijd want die tijd vliegt voorbij. En voor mijn gevoel doe ik dan echt helemaal niks nuttigs. Ik ben met Theresa weer gaan wandelen, alhoewel ik het niet echt fijn vond. Ze had namelijk in haar broek geplast terwijl ze in de rolstoel zat. Dat is de enige tijd wanneer ik denk: 'ik heb geen zin meer'. Ik heb medelijden met Angel omdat zij haar altijd te eten moet geven. En ze plast nogal vaak in haar broek. Bovendien doen de caregivers niks. Ze doen haar niet eens een luier om, of ze verschonen haar niet. Vaak zit ze dus gewoon een hele dag in die vieze kleding. En ik kan wel altijd blijven zeggen dat dat aan de cultuur ligt, maar eerlijk gezegd vind ik dat echt niet kunnen. Dinsdag is altijd Market Day. Er zijn twee verschillende soorten markten hier in Nkoranza, de nieuwe en de oude markt. De oude markt is iedere dag en daar wordt heel veel eten verkocht als pepers, kruiden en groenten. Op de nieuwe markt (die alleen maar op dinsdag is) wordt kleding, schoenen en eten verkocht. En ook veel accesoires. Je kunt het een beetje vergelijken met Hemelvaartsdag in Hoensbroek, alleen is dat hier iedere dinsdag. En ja, dan is het ook altijd zo druk. Stephanie en ik zijn vandaag naar de nieuwe markt gegaan en ik heb daar wat voetbalbroekjes gekocht.... en sokken :)
Daarna zijn we nog even tante Annie gaan halen en weer terug naar PCC gegaan. Het smaakte ons weer even goed als normaal. Oja, we hebben op dinsdag altijd tot half 4 siësta juist in verband met de Market Day. Dus ik had vandaag geen special attention met Nana Adjei, wat echt sneu was want hij stond al te wachten. Ook het half uurtje met Gabriel vloog om. Deze keer wilde hij achter de computer dat race spelletje doen, en ik mocht weer mensen van de motor aftrappen (in het spelletje natuurlijk). Het was alweer snel tijd voor pooltime. En wat doen we tijdens pooltime? Helemaal niks behalve in het rond kijken. En af en toe eens een kind helpen met aankleden. Er ging weer een uur voorbij en we gingen de kinderen te eten geven. Ze aten yam met een sausje dus ze waren al snel klaar. Ik had James afgezet bij de TV room en ben daarna zelf naar huis gegaan. Wij hebben in de avond een spelletje gedaan wat heet 'guess the song'. We hadden gewoon een YouTube video opgezocht die allerlei liedjes afspeelde en hebben de hele avond met zn zessen gedanst. Ik heb me kapot gelachen om Britney. Uiteindelijk werd het toch tijd om naar bed te gaan omdat de wekker weer vroeg af zou gaan.
Och och och, de wekker ging weer vroeg... Balen! Maar toch zijn we met moeite opgestaan en waren we alweer vroeg aan het wandelen. Tijdens het wandelen ben ik even bij fysio naar binnen gelopen en het verbaasde me toch wel wat zij daar allemaal hebben qua materiaal. Naturlijk niet dat wat wij hebben, maar wel fatsoenlijke kwaliteit en ook best veel verschillende materialen. Veel van die spullen wat je ook in een gymzaal van een basisschool ziet staan. Zo'n kast waar je op kunt klimmen en allerlei ringen etc. Veel kinderen hebben 's ochtends al hun schooluniform aan. Maar toch gaan er veel naar verschillende scholen. In totaal 3 geloof ik. Één speciale school voor de mentaal gehandicapte kinderen, en twee normale scholen voor de kinderen zonder mentale handicap of alleen een lichamelijke beperking. Emanuella heeft bijvoorbeeld geen armen en benen. Er gaat 24/7 een caregiver met haar mee. Stephen kan niet fatsoenlijk lopen zonder zijn krukken. En Gabriel... daarvan dachten ze dat hij het syndroom van Down had, maar dat leek alleen maar zo. Best wel een blunder, maar Gabriel heeft het hier erg naar zijn zin. Na het wandelen had ik weer special attention met Benjamin en hier was ik al bang voor. Dat ik iedere dag hetzelfde moet schrijven in mijn blog. Ik kan namelijk niet veel doen met Benjamin omdat hij gewoonweg niks kan. Ik heb hem op een tafel gelegd en wat knuffeltjes voor zijn gezicht gehouden. Esther wilde weer met de blokken spelen. Ik ben ondertussen alleen maar aan het kijken hoe ze ermee speelt en ondertussen vertelt ze wat. Meer doe ik niet. Ik zet ondertussen wel altijd wat muziek op. Ghanese muziek, zodat Esther ook een leuke tijd heeft. Kojo was vandaag niet naar school, waarom weet ik niet want hij had wel gewoon zijn uniform aan. Maarja dat betekende voor mij nog een extra keer special attention. Britney had wat muziek op gezet dus we gingen lekker een half uurtje dansen. Langzamerhand kwamen er meer kinderen dus uiteindelijk hadden we een heel groepje aan het dansen gekregen. Echt heel leuk om te zien. Tawiah danste ook mee en Angel zei dus tegen mij dat dat ook gelde als special attention. Dus dat betekende dat ik van half 11 tot half 12 niks meer had. En ik vraag me altijd af wat ik doe in mijn vrije tijd want die tijd vliegt voorbij. En voor mijn gevoel doe ik dan echt helemaal niks nuttigs. Ik ben met Theresa weer gaan wandelen, alhoewel ik het niet echt fijn vond. Ze had namelijk in haar broek geplast terwijl ze in de rolstoel zat. Dat is de enige tijd wanneer ik denk: 'ik heb geen zin meer'. Ik heb medelijden met Angel omdat zij haar altijd te eten moet geven. En ze plast nogal vaak in haar broek. Bovendien doen de caregivers niks. Ze doen haar niet eens een luier om, of ze verschonen haar niet. Vaak zit ze dus gewoon een hele dag in die vieze kleding. En ik kan wel altijd blijven zeggen dat dat aan de cultuur ligt, maar eerlijk gezegd vind ik dat echt niet kunnen. Dinsdag is altijd Market Day. Er zijn twee verschillende soorten markten hier in Nkoranza, de nieuwe en de oude markt. De oude markt is iedere dag en daar wordt heel veel eten verkocht als pepers, kruiden en groenten. Op de nieuwe markt (die alleen maar op dinsdag is) wordt kleding, schoenen en eten verkocht. En ook veel accesoires. Je kunt het een beetje vergelijken met Hemelvaartsdag in Hoensbroek, alleen is dat hier iedere dinsdag. En ja, dan is het ook altijd zo druk. Stephanie en ik zijn vandaag naar de nieuwe markt gegaan en ik heb daar wat voetbalbroekjes gekocht.... en sokken :)
Daarna zijn we nog even tante Annie gaan halen en weer terug naar PCC gegaan. Het smaakte ons weer even goed als normaal. Oja, we hebben op dinsdag altijd tot half 4 siësta juist in verband met de Market Day. Dus ik had vandaag geen special attention met Nana Adjei, wat echt sneu was want hij stond al te wachten. Ook het half uurtje met Gabriel vloog om. Deze keer wilde hij achter de computer dat race spelletje doen, en ik mocht weer mensen van de motor aftrappen (in het spelletje natuurlijk). Het was alweer snel tijd voor pooltime. En wat doen we tijdens pooltime? Helemaal niks behalve in het rond kijken. En af en toe eens een kind helpen met aankleden. Er ging weer een uur voorbij en we gingen de kinderen te eten geven. Ze aten yam met een sausje dus ze waren al snel klaar. Ik had James afgezet bij de TV room en ben daarna zelf naar huis gegaan. Wij hebben in de avond een spelletje gedaan wat heet 'guess the song'. We hadden gewoon een YouTube video opgezocht die allerlei liedjes afspeelde en hebben de hele avond met zn zessen gedanst. Ik heb me kapot gelachen om Britney. Uiteindelijk werd het toch tijd om naar bed te gaan omdat de wekker weer vroeg af zou gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
