Ghana #29
Door: Senne Bours
Blijf op de hoogte en volg Senne
08 Mei 2019 | Ghana, Nkoranza
Woensdag 8 mei
Ik heb totaal niet kunnen slapen vannacht. Volgens mij was ik wel 5x wakker geworden. En vanaf 2 uur heb ik niet meer geslapen tot half 7. Waarom? Geen idee... Toch vond ik het zelf een strak plan om voortaan niet meer zo negatief te denken over het wandelen. Het is eigenlijk wel een hele prestatie om je stappendoel van 10.000 te behalen voor 8 uur s'ochtens. Het is nu 2019 en één van mijn goede voornemens is om de positieve kant te bekijken van alles. Dus dat ging ik vanaf deze ochtend doen. Zodra we het huisje uitliepen kwamen er al een aantal kinderen aanrennen. Esther pakte mijn hand vast en begon direct te vertellen over haar vrienden. Ondertussen gaf ze me weer een rondleiding die ik ondertussen al 6x van haar heb gehad. Het uurtje vloog wel voorbij waardoor we zelf al snel aan de ontbijttafel zaten. Edna had voor ons French Toast gemaakt, wat eigenlijk hetzelfde is als wentelteefjes. Dus daar hebben we met volle teugen van genoten. De special attention met Benjamin was erg rustig. Ik had hem op schoot gepakt maar hij was in slaap gevallen. Heel veel kon ik dus niet doen, alleen maar stil zitten. Gelukkig werd hij wakker ongeveer twee minuten voor tijd, zodat ik door kon naar Esther. Het was ook geen verrassing toen ze de blokken uit het materiaalhok pakte. Terwijl ze een muur aan het bouwen was zette ik wat muziek op. Er kwam een Ghanees nummer op die zij kende, waardoor ze erg enthousiast werd en begon te dansen. Zo hebben we de laatste 10 minuutjes doorgebracht. Ondertussen kreeg ik een mailtje van een docent waarin stond dat mijn examen was beoordeeld met een onvoldoende. Hierdoor raakte ik een beetje in paniek en nam contact op met mijn mentor. Zij kon eigenlijk wel direct videobellen, maar dat betekende wel dat ik de special attention met Kojo Patrick zou missen. Gelukkig lag hij volgens een caregiver te slapen. Dan had ik sowieso een half uurtje niks. Zelfs hier in Ghana weet school me nog de stuipen op het lijf te jagen, maar het is me nu wel allemaal duidelijk wat er moet gebeuren. Geen stress dus! Door naar special attention met Tawiah die maar weer al te graag naar de computerroom wilde om dat rekenspelletje te spelen. Maar al snel kwam ik er achter dat hij het alleen maar leuk vind om een cd / dvd in de computer te duwen. Want hij legde er steeds een in, sloot het klepje, maakte het klepje weer open en deed er weer een nieuwe in. En dat serieus het hele half uur lang. Ondertussen ging de computer al een kwartier vast maar hij ging toch maar door. Theresa zat al op me te wachten en ik ging snel naast haar zitten. Er werd weer muziek gemaakt en wij gingen dansen. Theresa trouwens niet want die zit in een rolstoel. Bijna alle kinderen stonden er wel om heen te dansen. Dat is wel het leuke aan dat muziek maken, namelijk dat echt iedereen meedoet. En alle caregivers waren aan het zingen. Het duurde niet lang voordat de kinderen konden lunchen. Ze hadden iets van rijst met bonen en een sausje. James had vandaag geen zin om te kauwen dus ik geloof dat ik wel een half uur hem heb zitten voeren in de volle zon. Zodra hij klaar was ben ik ook naar het huisje gerend om me even te douchen. Het was tenslotte toch siësta en kon daarna lekker rustig op bed gaan liggen om wat te lezen. Mijn telefoon was bijna leeg dus ik kon helaas geen kookvideo's kijken, dus ik ben ook maar wat woordzoekers gaan maken. Om 3 uur liep ik al naar de computerroom omdat ik gewoon wist dat Gabriel daar naartoe wilde. Net zoals alle andere keren. Hij heeft weer dat motorspelletje gespeeld en wilde daarna een spelletje op mijn telefoon doen. Die had ik gelukkig opgeladen dus dat was geen probleem. Mijn special attention met Nana Adjei werd onderbroken door Ibrahim. Ibrahim is een tuinier hier in PCC en blijkbaar helpt Nana Adjei hem daar altijd bij. Hij kon dus helaas niet naar de computerroom want Ibrahim kwam al na 5 minuten. Alleen de laatste 5 minuutjes heb ik nog met Nana Adjei kunnen doorbrengen. Helaas was het dus al snel tijd voor pooltime en konden we weer afsluiten. Tijdens pooltime hebben we een balletje overgegooid met Ayouba die in het water zat. En dit een uur lang. Het avondeten van de kinderen was ook al snel klaar. Ze aten weer banku, alleen deze keer met een andere saus. Je moet het echt een keer opzoeken op internet want ik zou niet weten hoe ik het moet beschrijven behalve een bal van deeg met slijmerige saus. En bedenk je even dat ik dat aan James moet voeren met de handen. Als ik thuis ben vraag er dan niet naar want ik moet het verwerken. Zelf aten we frietjes!! Heerlijk maar wel vettig in vergelijking met alle rijst wat we de afgelopen dagen hebben gegeten. Maarja we zullen het maar een 'cheatday' noemen. Na het avondeten zijn we het dorpje in gegaan om Ajax te zien voetballen. We gingen naar dezelfde bar als de vorige keer omdat ze daar enorm goede kwaliteit hebben wat betreft een TV. En dan bedoel ik dat ze een TV hebben van ongeveer anderhalve meter doorsnee. Die heeft maar een enkeling in de woonkamer staan denk ik. Na de wedstrijd heeft Nana Jaw, onze chauffeur van de trotro, ons naar huis gebracht. Hij was namelijk ook daar voetballen aan het kijken. We zijn direct naar bed gegaan omdat de wekker weer vroeg stond en het ook wel laat was geworden in verband met het voetballen.
Ik heb totaal niet kunnen slapen vannacht. Volgens mij was ik wel 5x wakker geworden. En vanaf 2 uur heb ik niet meer geslapen tot half 7. Waarom? Geen idee... Toch vond ik het zelf een strak plan om voortaan niet meer zo negatief te denken over het wandelen. Het is eigenlijk wel een hele prestatie om je stappendoel van 10.000 te behalen voor 8 uur s'ochtens. Het is nu 2019 en één van mijn goede voornemens is om de positieve kant te bekijken van alles. Dus dat ging ik vanaf deze ochtend doen. Zodra we het huisje uitliepen kwamen er al een aantal kinderen aanrennen. Esther pakte mijn hand vast en begon direct te vertellen over haar vrienden. Ondertussen gaf ze me weer een rondleiding die ik ondertussen al 6x van haar heb gehad. Het uurtje vloog wel voorbij waardoor we zelf al snel aan de ontbijttafel zaten. Edna had voor ons French Toast gemaakt, wat eigenlijk hetzelfde is als wentelteefjes. Dus daar hebben we met volle teugen van genoten. De special attention met Benjamin was erg rustig. Ik had hem op schoot gepakt maar hij was in slaap gevallen. Heel veel kon ik dus niet doen, alleen maar stil zitten. Gelukkig werd hij wakker ongeveer twee minuten voor tijd, zodat ik door kon naar Esther. Het was ook geen verrassing toen ze de blokken uit het materiaalhok pakte. Terwijl ze een muur aan het bouwen was zette ik wat muziek op. Er kwam een Ghanees nummer op die zij kende, waardoor ze erg enthousiast werd en begon te dansen. Zo hebben we de laatste 10 minuutjes doorgebracht. Ondertussen kreeg ik een mailtje van een docent waarin stond dat mijn examen was beoordeeld met een onvoldoende. Hierdoor raakte ik een beetje in paniek en nam contact op met mijn mentor. Zij kon eigenlijk wel direct videobellen, maar dat betekende wel dat ik de special attention met Kojo Patrick zou missen. Gelukkig lag hij volgens een caregiver te slapen. Dan had ik sowieso een half uurtje niks. Zelfs hier in Ghana weet school me nog de stuipen op het lijf te jagen, maar het is me nu wel allemaal duidelijk wat er moet gebeuren. Geen stress dus! Door naar special attention met Tawiah die maar weer al te graag naar de computerroom wilde om dat rekenspelletje te spelen. Maar al snel kwam ik er achter dat hij het alleen maar leuk vind om een cd / dvd in de computer te duwen. Want hij legde er steeds een in, sloot het klepje, maakte het klepje weer open en deed er weer een nieuwe in. En dat serieus het hele half uur lang. Ondertussen ging de computer al een kwartier vast maar hij ging toch maar door. Theresa zat al op me te wachten en ik ging snel naast haar zitten. Er werd weer muziek gemaakt en wij gingen dansen. Theresa trouwens niet want die zit in een rolstoel. Bijna alle kinderen stonden er wel om heen te dansen. Dat is wel het leuke aan dat muziek maken, namelijk dat echt iedereen meedoet. En alle caregivers waren aan het zingen. Het duurde niet lang voordat de kinderen konden lunchen. Ze hadden iets van rijst met bonen en een sausje. James had vandaag geen zin om te kauwen dus ik geloof dat ik wel een half uur hem heb zitten voeren in de volle zon. Zodra hij klaar was ben ik ook naar het huisje gerend om me even te douchen. Het was tenslotte toch siësta en kon daarna lekker rustig op bed gaan liggen om wat te lezen. Mijn telefoon was bijna leeg dus ik kon helaas geen kookvideo's kijken, dus ik ben ook maar wat woordzoekers gaan maken. Om 3 uur liep ik al naar de computerroom omdat ik gewoon wist dat Gabriel daar naartoe wilde. Net zoals alle andere keren. Hij heeft weer dat motorspelletje gespeeld en wilde daarna een spelletje op mijn telefoon doen. Die had ik gelukkig opgeladen dus dat was geen probleem. Mijn special attention met Nana Adjei werd onderbroken door Ibrahim. Ibrahim is een tuinier hier in PCC en blijkbaar helpt Nana Adjei hem daar altijd bij. Hij kon dus helaas niet naar de computerroom want Ibrahim kwam al na 5 minuten. Alleen de laatste 5 minuutjes heb ik nog met Nana Adjei kunnen doorbrengen. Helaas was het dus al snel tijd voor pooltime en konden we weer afsluiten. Tijdens pooltime hebben we een balletje overgegooid met Ayouba die in het water zat. En dit een uur lang. Het avondeten van de kinderen was ook al snel klaar. Ze aten weer banku, alleen deze keer met een andere saus. Je moet het echt een keer opzoeken op internet want ik zou niet weten hoe ik het moet beschrijven behalve een bal van deeg met slijmerige saus. En bedenk je even dat ik dat aan James moet voeren met de handen. Als ik thuis ben vraag er dan niet naar want ik moet het verwerken. Zelf aten we frietjes!! Heerlijk maar wel vettig in vergelijking met alle rijst wat we de afgelopen dagen hebben gegeten. Maarja we zullen het maar een 'cheatday' noemen. Na het avondeten zijn we het dorpje in gegaan om Ajax te zien voetballen. We gingen naar dezelfde bar als de vorige keer omdat ze daar enorm goede kwaliteit hebben wat betreft een TV. En dan bedoel ik dat ze een TV hebben van ongeveer anderhalve meter doorsnee. Die heeft maar een enkeling in de woonkamer staan denk ik. Na de wedstrijd heeft Nana Jaw, onze chauffeur van de trotro, ons naar huis gebracht. Hij was namelijk ook daar voetballen aan het kijken. We zijn direct naar bed gegaan omdat de wekker weer vroeg stond en het ook wel laat was geworden in verband met het voetballen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
